Robert Jan Stips kennen we allemaal als de nog altijd jong lijkende toetsentovenaar van vaderlands trots NITS, waarmee hij nog steeds de wereld rondtrekt. Daarvóór was hij toetsenist van twee roemruchte Nederpopbands, Sweet d’Buster en Golden Earring. Maar hij werd in eerste instantie bekend als toetsenist en zanger van een andere legendarische band, Supersister uit Den Haag.
Die band bestaat niet meer, na het overlijden van dwarsfluitist Sacha van Geest in 2001 en bassist Ron van Eck in 2011. Voor het laatst traden zij, met de andere bandleden Marco Vrolijk (drums) en Robert Jan Stips, samen op tijdens enkele reünieconcerten in 2000 en 2001. Kortgeleden werden deze twee muzikanten prominent geportretteerd in het tv-programma , waarin ze vertelden hoe het er in de zestiger (en zeventiger) jaren in de Haagse muziekscene aan toe ging.
Op de snikhete (38 graden binnen!) zondagmiddag, 5 juli 2015, gaf Robert Jan Stips een zeer uniek soloconcert in de sfeervolle concertzaal van het Beauforthuis in Austerlitz, iets buiten Zeist. Hij had hier al vaker opgetreden, maar nog nooit zoals nu: hij bespeelde in zijn eentje maar liefst drie grote vleugels (‘grand pianos’ zouden onze Engelse westerburen zeggen), die zodanig waren opgesteld dat de drie klavieren van de Bechstein, Steinway & Sons en de Fazioli dicht bij elkaar waren geplaatst, zodat Stips vanaf zijn pianokrukje alle drie de instrumenten kon bespelen, afzonderlijk of twee tegelijk en vaak alle drie in één song.
In de extra’s op de dvd is de introductie te zien, waarin hij vertelt hoe dit concert tot stand gekomen is en geeft hij uitleg over de drie vleugels. Het concert was niet alleen uniek omdat het door één persoon op drie vleugels werd gespeeld, maar ook omdat Robert Jan de eerste drie langspeelplaten van Supersister integraal uitvoerde: Present From Nancy (1970), To The Highest Bidder (1971) en Pudding & Gisteren (1972).
Als je vreest ‘op drie vleugels, dat zal wel erg klassiek klinken’, dan kan ik je gerust stellen. Ondergetekende heeft de drie albums gedraaid voordat de dvd werd opgezet en het moet gezegd worden dat Stips een prima uitvoering geeft van de gevarieerde muziek van deze drie platen. Uiteraard klinkt het anders omdat er géén bas, drums en dwarsfluit te horen zijn. Wel de zachte zangstem van Stips, die ook op die platen doorgaans zo ingetogen klinkt. Voor mijn gevoel is het af en toe iets te jazzy, maar dat is ook een kwestie van smaak (ik ben niet zo van de jazz). Natuurlijk komen ook de bekende hits She Was Naked en Radio voorbij, die op respectievelijk de eerste en derde lp staan. Over het pianospel kan alleen maar gezegd worden dat het van grote klasse is. Tijdens NITS-concerten en Stips’ versterkte soloshows heeft hij de mogelijkheid om allerlei bijzondere en vaak leuke sounds uit zijn toetseninstrumenten te halen. Dit soort effecten is met het spelen op drie grote akoestische piano’s uiteraard niet mogelijk, maar desondanks slaagt hij er regelmatig in om akoestische piano-effecten tijdens het spelen in te voegen; heel knap dus!
Het camerawerk is rustig en gevarieerd (er is nergens een cameraman/vrouw te zien) en het geluid is heel mooi. Wel vreemd dat op de verpakking wordt vermeld dat het geluid in Dolby Digital 2.0 Surround is, wat gewoon niet waar is. DD 2.0 is namelijk ‘gewoon’ stereo en dat is ook wat je hoort! Was het in 5.1 gemixt (en dus echt in surround sound), dan was er wellicht meer verschil te horen geweest tussen de drie vleugels, die elk hun eigen sound hebben, zoals in de introductie wordt verteld; nu kon ik niet horen (wel zien) welke vleugel hij bespeelt, maar dit kan ook aan mij liggen.
Ook een beetje vreemd vind ik dat de teksten in het boekje en op de verpakking volledig in het Engels zijn, terwijl alle aankondigingen van Robert Jan gewoon in het Nederlands zijn. En er is geen ondertiteling bij, dus niet-Nederlands sprekenden zullen daar weinig van meekrijgen. Maar een kniesoor die daar op let… De cd bevat een selectie van songs uit het concert, de songtitels staan overigens nergens vermeld en die selectie had best wat ruimer kunnen zijn (als alle aankondigingen weggelaten worden, zit je toch al dichtbij de 90 minuten). Maar eerlijk is eerlijk: ik heb er zeker 100 minuten plezier aan beleefd tijdens het draaien van de dvd!
