Aangezien de vaderlandse hitlijsten helemaal vol staan met Engelstalige nummers, zijn wij niet anders gewend dan naar Engelstalige muziek te luisteren. Naast producties uit ons eigen land natuurlijk, maar Engels heeft toch wel een groot aandeel in de hitlijsten. Wellicht ook de reden en het gevolg, dat we vrij goed Engels verstaan. Toch horen we altijd dat muziek een universele taal is en dat het niet zou uitmaken in welke taal er wordt gezongen. Maxazine neemt graag de proef op de som en brengt muziek uit de Lage Landen tot ver over de landsgrenzen.
Maxazine stelde een panel samen van mensen over de hele wereld, legde hen een tweetal nummers voor en vroeg naar hun mening. Heeft onze muziek wel echt hitpotentieel of is het het slechts een hit door een goed marketingapparaat in ons eigen land? Zingt de artiest wel echt goed, of is het nummer gewoon een hit geworden door een grote fanschare? Wij vroegen het muziekliefhebbers over de hele wereld.
Bill Wilson uit Seattle: “Ik vind de lichte, jaren 80-ska beat erg leuk. Tenminste, als ik moet afgaan op de muziek, want ik heb geen idee wat ze zingen. Toch kan ik er wel van genieten, omdat het me erg doet denken aan de jaren 80, toen ik opgroeide. Het instrumentale deel in het nummer doet het goed voor me. Dikke duim!”
Alessandro Maccari is een Italiaan die in Finland woont, hoog in het Noorden tegen de Zweedse grens. Alessandro is het met Bill eens “Als je de Nederlandse tekst weg zou halen, klinkt het als een typisch Brit-funk nummer. De drums zijn wellicht iets te elektronisch voor mij, maar de keyboardsolo domineert het nummer op een aangename en interessante wijze. De zang is niet zo opgepoetst als tegenwoordig in de mode is; Dat was de stijl destijds. Ik snap niet dat deze jongens nooit internationaal zijn doorgebroken. Ze verdienden het, ondanks dat ik er niets van kan verstaan.”
Bill: “Ook weer een erg fijn nummer, hoewel ik verbaasd was dat het in het Engels was. Het heeft een lekker folkgevoel in zich. Zijn stem is erg mooi en laat me meeslepen in het nummer. Erg goed gedaan! Het nummer is ook muzikaal goed opgebouwd, door naar het einde toe steeds meer instrumenten toe te voegen. Een nummer dat echt af is.”
Alessandro is het niet helemaal met hem eens: “Oké, toegegeven, het heeft natuurlijk met persoonlijke smaak te maken, maar dit kan wel eens de eerste keer in mijn leven zijn dat ik de stem van Michael Bublé mis bij een nummer. Die halve minuut gitaar in het begin komt erg depressief op me over. Zelfs zo erg dat ik denk dat het geweigerd zal worden als achtergrondmuziek bij een telefoonbandje in het ziekenhuis. Gewoonweg te depressief. De muziek is daarbij te eenvoudig, alsof ik het al zou kunnen spelen voor ik was geboren. Nee sorry, ik luister liever naar iets anders.”
