Mutemath in TivoliVredenburg
Een energieke rockshow staat voorgeschoteld op dinsdag 29 augustus in de Utrechtse TivoliVredenburg. Deze avond staan Mutemath en The Lightning Year in Ronda. Onlangs verliet de meer dan herkenbare drummer, Darren King, Mutemath. Zal de show nog even energiek zijn zonder King? We weten in ieder geval dat Paul Meany ook wel eens van het podium afstapt.
De zaal is hooguit voor een kwart gevuld als The Lightning Year start, maar aan het eind van de set is de zaal lekker gevuld. De heren maken vrolijke poprock dat zo nu en dan toch erg aanstekelijk is. Soms pik je zelfs een snufje Coldplay op. Tussen de nummers door probeert de band wat interactie te krijgen met het best schuwe publiek. Alleen zodra er gevraagd wordt om te klappen doet men dat een beetje. Daarna zie je een enkeling knikken met het hoofd. Muzikaal doet The Lightning Year het gerust prima, maar de stem van de frontman is niet altijd even zuiver. Soms tijdens het praten slaat zijn stem ook over. Behoorlijk vervelend voor de vocalist zelf. De zanger lijkt qua performance erg afhankelijk van de bassist en gitarist te zijn. Hij blijft naar hen toe trekken en stapt vrij onzeker weg zodra ze niet doorhebben dat hij contact zoekt. Nummers zoals “The Needle” en “Endless Memory” klinken daarentegen best wel lekker. Maar het is nu wel echt tijd voor Mutemath.
Bijna drie kwartier nadat The Lightning Year het podium heeft verlaten, is het dan tijd voor het hoofdprogramma. Vrij snel is duidelijk dat de band niet voor de volle honderd procent op het imago van Darren King leunde. King en Meany lijken achteraf altijd de frontman positie te hebben gedeeld. Sterker nog: Meany benoemt hem ook nog even tijdens de show. De gehele show wordt gedragen door Meany. Het lijkt meer een soloproject te zijn met een ondersteunende live band. De vocalist weet het publiek om zijn hand te winden. Letterlijk. Tijdens het tweede nummer van de set, “Changes“, ligt hij al aan de rand van het podium en rolt met de fans om hem heen die hem even willen aanraken.
Ook de hitsingle “Used To” weet het publiek te raken. Tijdens iedere klap doet het publiek enthousiast mee. Op sommige momenten lijken de fans en de band één te zijn. Heel knap als je dit voor elkaar krijgt! Maar Meany lijkt dit allemaal zonder problemen voor elkaar te krijgen. Zijn vreemde danspasjes, zijn torenhoge sprongen van zijn keyboard af of zelfs het rondzwaaien van een lamp boven zijn hoofd maken het één geheel. De grootse en aangename ambiance die frontman Meany helemaal alleen neerzet is bewonderenswaardig. Tijdens de ietwat rustigere nummers, bijvoorbeeld “Stall Out” en “Stratosphere“, luistert het publiek naar de songs, maar het lijkt nét niet helemaal te pakken. Mutemath speelt de songs zeker prima, heel goed zelfs, maar het publiek lijkt het deze dag niet goed te verteren.
De show die Mutemath neerzet is eigenlijk niet geschikt voor TivoliVredenburg. De show is zeker een AFAS Live formaat waardig, onder andere dankzij de lichtshow. Met een projector worden er op een groot achtergronddoek verschillend objecten en video’s getoond. Maar ook op de band zelf, die speciaal voor dit effect volledig wit gekleed zijn. Eén minpuntje is het feit dat Meany zijn mond soms te vroeg van zijn microfoon wegdraait, waardoor soms kleine delen van zijn zinnen wegvallen. Maar hoe je het ook bekijkt: de aanwezige fans hebben genoten van een puik optreden van Mutemath.
