Miss May I bewijst alles in huis te hebben in Melkweg
Het is een druilerige dag wanneer Miss May I in Amsterdam speelt, samen met Currents, Void of Vision en Fit For a King. Op 20 januari staat de band ter promotie van de plaat “Shadows Inside” in Melkweg. Terwijl de Amsterdamse grachten alle kleuren vertonen tijdens het Amsterdam Light Festival, is het achter het Leidseplein tijd voor meer donkere sferen.
Stipt om zeven uur bijt het Amerikaanse Currents de spits af in een nog niet zo volle zaal. “Amsterdam, let’s get this shit down!“, roept frontman Brian Wille en de eerste rijen antwoorden met een luid gejuich. Met zijn debuutalbum “The Place I Feel Safest” is dit de eerste Europese tour voor Currents, maar daardoor is de show niet minder. Vooral de bassist, Dee Cronkite, is naast zijn spel druk met het entertainen van het publiek en het energiek meespringen op het ritme van de muziek. Tijdens “Delusion” komen de bezoekers wat meer los en zodra “Night Terrors” wordt ingezet ontstaat de eerste circlepit. De kenners zingen op bekende stukken mee en het is een mooi zicht om de hele band synchroon te zien headbangen. Een goede opwarmer, wat veel belooft voor de rest van de avond.
Tegen de tijd dat het vierkoppige Fit For a King aan de beurt is, staat de Oude Zaal van Melkweg al redelijk vol. Het is duidelijk dat de aanhang van de uit Texas afkomstige band goed vertegenwoordigd is. Vanaf de eerste noot van frontman Ryan Kirby ontstaat er een grote pit en de band slaagt erin om het energiegehalte in het publiek te laten stijgen, net als de temperatuur in de zaal. Ondanks dat het meest recente album uit 2016 stamt, worden tracks als “Shadows & Echoes“, “Dead Memory” en “Disease” zeer hartelijk ontvangen. De gitaarintro van “Cold Room” laat nog maar eens zien wat voor een muzikale talenten de band bezit. Ook al zitten de cleane vocals van bassist Ryan ‘Tuck‘ O’Leary er soms naast; het mag de pret niet drukken. Het is een optreden vol circlepits en geheadbang, en ook op het podium bruist het van de energie: O’Leary schopt, springt en draait in het rond. De loeizware breakdowns maken het helemaal af. Afsluiter “Pissed Off” is als de kers op de taart. Fit For a King mag zeker vaker terugkomen naar Nederland en dan hopelijk met een nieuw album op zak.
Zodra Miss May I de eerste tonen van “Lost In the Grey” laat klinken, gaat het publiek los en zingt iedereen keihard mee: “We’re hopeless, not helpless“. De show staat bol van subdrops die door merg en been gaan. Tijdens “Deathless” is vooral de basdrum goed hoorbaar, alsof de zaal op springen staat. Niet alleen de vocals van frontman Levi Benton lopen gesmeerd, ook de cleane zang van bassist Ryan Neff is zeker benoemswaardig. Ondanks de wat langzamere nummers van de set, “Gone” en “Crawl“, die het tempo er ietwat uithalen, maakt het oudere, hardere materiaal van Miss May I dit ruimschoots goed. Denk hierbij aan “Masses of a Dying Breed” en “Forgive and Forget“. De nieuwe nummers werden meer dan goed ontvangen: bij “Under Fire” zong iedereen luidkeels “I will carry on“, inclusief alle bandleden en bij “My Sorrow” kwamen op verzoek van Benton alle telefoons en aanstekers tevoorschijn. “Swallow Your Teeth” is een van de pareltjes vanavond en niet alleen op muzikaal vlak: de naadloze aansluiting op “Hey Mister“, het springende publiek op de cadans van de muziek en de snoeiharde wall of death tegen het eind. Het mag geen verrassing zijn dat de set werd afgesloten met de titeltrack en dat als toegift de zaal nog eens op zijn kop werd gezet met “Relentless Chaos“.
Niet velen weten dat Miss May I zo een show kan neerzetten, maar het is hoog tijd dat dit naar buiten wordt gebracht. Dit optreden had alles: een opzwepende drumsolo, circlepits, een wall of death, strakke drumritmes, snelle gitaarriffs en bovenal twee gouden kelen die voor het perfecte contrast zorgden. Dit is zeker een aanrader!
