Krezip pakt uitverkochte Ziggo Dome volledig in met nostalgische avond
Tien jaar lang is het stil rondom Krezip. Doodstil. Maar begin 2019 wordt deze stilte verbroken met de aankondiging van een set op de 50e editie van Pinkpop en drie shows in Ziggo Dome. Dat de fans hierop hebben gewacht mag duidelijk zijn: de shows zijn binnen no-time uitverkocht. Op vrijdag 25 oktober is het tijd voor de tweede Ziggo Dome-show. Maakt de band zijn afwezigheid van tien jaar goed?
Om stipt 21:00 uur worden de lichten gedoofd en start er een intro filmpje met oude beelden van Krezip. Helaas gaat er technisch iets niet helemaal goed, waardoor de band uiteindelijk tien minuten later pas op het podium verschijnt. Geen probleem, want bij de eerste paar noten van de single “Lost Without You” heeft Krezip het publiek al in zijn macht.
Tijdens “Out Of My Bed” verdeelt zangeres Jacqueline Govaert de zaal in tweeën en laat beide delen omstebeurt zingen terwijl ze zelf van rechts naar links over het podium rent. Ze lijkt even buiten adem, maar zangtechnisch is daar niets van te merken.
Na een kwart van de set neemt de band de Ziggo Dome terug naar de vroegere jaren met een vijftal tracks van de twee allereerste platen. Hiervoor verplaatst de hele band zich naar een kleiner podium in het midden van de zaal. Even voelt het alsof je Krezip voor de eerste keer live ziet in zijn jonge jaren in een kleine popzaal.
Eenmaal terug op de grote bühne is het tijd voor een tweetal covers: “Everybody’s Got to Learn Sometime” en “Venus“. De echte Krezip-fan weet dat deze nummers niet voor de eerste keer op de setlist zijn beland. Hoewel de hele avond tot nu toe een groot nostalgisch feestje is voor de fans, is het nu tijd voor een drietal nieuwe tracks van het album “Sweet High“. Die de avond ervoor uit het niets werd uitgebracht. Vooral “Only Dreaming” lijkt gemaakt voor op het podium met het overduidelijke en heerlijke klapritme. Dit móet geschreven zijn voor de live-ervaring.
Goveart keert samen met bassist Joost van Haaren en toetsenist Annelies Kuijsters terug naar het intiemere podium in het midden van de zaal, waar ondertussen een piano klaarstaat. Ondanks dat het tempo flink omlaag gaat met de nummers “All My Life“, “Fine” en “I Would Stay“, krijgt de band het hele publiek mee. Vooral laatstgenoemde zorgt voor een kippenvelmomentje wanneer de hele zaal woord-voor-woord meezingt en de telefoonlichtjes de Ziggo Dome veranderen in een sterrenhemel.
Hoe ze het doen is onbegrijpelijk, maar vanuit deze tranentrekker weet de frontvrouw de hele zaal aan het dansen te krijgen. “Ziggo Dome, hebben we zin om te dansen?“, roept ze de zaal in terwijl de eerste noten van “Plug It In & Turn Me On” worden ingezet. Zelf klimt ze op de piano, danst ze er op los en krijgt iedereen mee. Voor de een-na-laatste track rent ze voorlangs op de eerste ring om ook het zittende publiek extra te motiveren om die laatste minuten nog alles te geven. De energie die de zangeres vanavond laat zien doet niet onder aan een Durcacell-konijntje. Dat is waarschijnlijk het voordeel als je een jonge band bent die zijn reünieshows nog voor zijn veertigste kan houden: dan voelt het écht net als vroeger.
Eenmaal terug op het podium is het tijd voor de allerlaatste van vanavond: “Sweet Goodbyes“. Krezip bewijst vanavond geen moeite te hebben om één van Nederlands’ grootste zalen met gemak plat te spelen. Dat frontvrouw Jacqueline Govaert echt de kar trekt van de livebeleving mag meer dan duidelijk zijn, maar de sterke connectie tussen deze zes muzikanten zorgt voor een vlekkeloze show die vooral gezellig aanvoelt. Krezip, haal die handdoek definitief uit de ring en gewoon lekker doorpakken nu!
