Nic Potter, vooral bekend van zijn werk als bassist bij progband Van Der Graaf Generator, is overleden. Dat maakte VDGG-zanger en gitarist Peter Hammill afgelopen donderdag bekend op zijn website.
“Het spijt me enorm om aan te moeten kondigen dat de geweldige Nic Mozart overleden is in het ziekenhuis. Hij wordt zeer gemist”, schrijft Hammill op zijn website. Potter, bijnaam ‘Mozart’, kwam in 1969 bij Van Der Graaf Generator, nadat hij met drummer Guy Evans in de band The Misunderstood had gezeten.
Potters eerste bijdragen – op zowel bas als elektrische gitaar – aan een lp van VDGG was op The Least We Can Do Is Wave To Each Other (1970), dat vaak geroemd wordt als een enorme verbetering op debuut The Aerosol Grey Machine (1969). Zijn werk met Van Der Graaf Generator bleek van korte duur. Tijdens de opnames van het derde album H To He Who Am The Only One (1970) verliet Potter het bijzondere progrockgezelschap en was zodoende op slechts enkele tracks van dat album te horen.
De bassist bleef samenwerken met Peter Hammill. Hij speelde op een groot aantal van Hammills soloplaten, waaronder Chameleon In The Shadow Of The Stage (1973) en The Silent Corner And The Empty Stage (1974). Ook werkte hij met onder meer progband Rare Bird, Chuck Berry en Magna Carta. In een interview met Music Street Journal zegt Potter met The Beach Boys te hebben gewerkt tijdens nooit uitgebrachte opnames in Nederland.
Potter speelde begin jaren zeventig ook met Jeff Beck, nadat Rod Stewart en Ron Wood uit The Jeff Beck Group stapten. Tegen Music Street Journal zei Potter daarover: “We vormden een band en ik speelde een paar maanden lang regelmatig met hem in verschillende oefenruimtes en bij Noel Redding thuis, dichtbij waar hij zelf woonde met 33 katten en zijn vrouw of vriendin. Ik moet zeggen dat het ongelooflijk was. Cozy Powell speelde drums en we hielden audities voor een zanger voor onze nieuwe groep. Na de geweldige ervaring van het spelen en oefenen met Jeff en Cozy, en de eindeloze zoektocht naar een zanger, gingen we ieder onze eigen weg. Erg jammer.”
In 1977 keerde Potter terug bij Van Der Graaf, voor het album The Quiet Zone/The Pleasure Dome (het laatste studiowerk van de band voordat VDGG weer bij elkaar kwam in 2005, overigens zonder Potter) en live-lp Vital (1978). Vanaf de jaren tachtig bracht Potter ook een reeks soloalbums uit en werkte hij met onder anderen singer-songwriter Duncan Browne.
Nic Potter, ook actief als schilder, overleed donderdagochtend aan de gevolgen van een longontsteking. Hij werd 61 jaar.
