He Is Legend – Few
He Is Legend bracht in 2004 zijn debuutalbum uit, genaamd “I Am Hollywood“. Voor veel fans is dit album een waar kroonstuk. Dertien jaar later besloten de Amerikanen het anders aan te pakken. “Few” kwam tot stand na een IndieGoGo campagne en is daarmee een ode aan de fans. Het kleine groepje trouwe fans, welteverstaan. Kan He Is Legend met “Few” zijn hoogtijdagen van 2004 evenaren?
De plaat opent met “Air Raid” en wordt de eerste halve minuut rustig ingeleid. Daarna breekt het nummer open met moddervette gitaarpartijen en een sterk refrein. Het etherische intro wordt daarna herhaald, waardoor de track mooi in balans is. Het openingsnummer kenmerkt zich daarnaast ook door absurdistische songteksten: “I smelt my flesh was frying“. De gitaarkunsten beperken zich bovendien niet slechts tot het refrein. Er zit namelijk ook een fantastische solo op het einde. Deze track ademt He Is Legend.
Deze balans vindt He Is Legend ook in “Eastern Locust“, dat met recht het hoogtepunt van “Few” kan worden genoemd. Na een sferisch intro barst de track los in ranzige, dissonante gitaarpartijen. Om kippenvel van te krijgen. Alles wat de band tot dusver op de plaat heeft laten zien, komt samen. En dan breekt “Fritz the Dog” aan. De track ademt symboliek en staat bol van absurde lyrics: “Boys will be boys, and men will be dogs. I’ll be the first one to shit on your lawn. I’ll piss up your flowers, dig holes in the yard.” Het komische intermezzo schept wat lucht en de plaat is na de twaalfde song, “The Garden“, echt afgelopen.
Track voor track flikt He Is Legend het: geen moment kakt het album in en elk nummer heeft wel een unieke vibe. Van eigenzinnige songteksten en ijzersterke zanglijnen tot gebeuk en ranzige riffs. Alles staat op “Few“. De plaat is eigenwijs, hier en daar ingetogen maar rockt ook keihard. Kortom: He Is Legend heeft een uiterst gebalanceerd album uitgebracht, dat kwalitatief ook nog eens heel goed is.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 28 april 2017
Label: Spinefarm Records
