Graspop Metal Meeting 2017
Na de modderige editie van Graspop Metal Meeting 2016 waren de weergoden het Belgische festival dit jaar goed gezind. De organisatie had voor de tweeëntwintigste editie headliners geregeld, waaronder Rammstein, Deep Purple en Evanescence, die nog nooit eerder bovenaan het affiche hebben mogen pronken.
Voor Brides of Lucifer gold een uitzondering: de band had de eer gekregen om als verrassingsact de donderdagavond af te sluiten en ook de vrijdagavond als de laatste band in de Marquee. Brides of Lucifer bestaat uit een unieke samenwerking tussen Belgische muzikale talenten waaronder Stijn en Steven Kolacny, het meisjeskoor Scala en Koen Buyse van Zornik. Het debuut van Brides of Lucifer werd meer dan goed ontvangen in een goed gevulde Marquee. Klassiekers zoals Dio’s “Holy Diver“, Judas Priest’s “Painkiller“, Pantera’s “Walk” en Iron Maiden’s “Fear of the Dark” werden soms bijna onherkenbaar uitgevoerd, doch zuiver en zeer sterk.
Het mag geen verrassing zijn dat de opkomst voor Rammstein groot was op de vrijdagavond van Graspop. Alle dagtickets waren uitverkocht, Main Stage 1 was speciaal verhoogd en dat had maar één reden. Drammende rijen en toch stiekem ietwat nerveuze mensen wachtten urenlang gespannen op deze headliner, wat zorgde voor een overvolle heide. Helaas voor de andere acts die net voor de Duitse band stonden geprogrammeerd, want Rammstein zorgde al een uur voor zijn opkomst voor een flinke leegloop tijdens die optredens. De eerste keer op Graspop en de verwachtingen waren hoog, erg hoog. Ja, alle klassiekers kwamen voorbij: van “Ich Will” tot “Amerika“, het vuurwerk was in volle glorie aanwezig en dat gold natuurlijk ook voor het showelement. Maar dat mag je verwachten van een band als Rammstein. Spektakel, vuur en een strakke set met de typische ‘Deutsche Gründlichkeit’.
Voor Baroness is het ook de eerste keer op Graspop, maar dit is er niet aan af te zien. De Amerikaanse band speelt vroeg in de middag al voor een volle Metal Dome. Zowel jong en oud wordt meegezweept op de upbeat tempo’s van de nummers. Wanneer zanger John Baizley echter een langzame gitaarintro inzet, krijgt hij meteen een klappende tent als achterban. Enkele noten later valt drummer Sebastian Thomson bij en gaat heel de zaal los. Een sterke verschijning waarmee de toon is gezet voor de zaterdag van Graspop 2017.
In de late namiddag stroomt de metalweide in Dessel vol voor een bijzonder optreden: Max en Iggor Cavalera zijn terug met de volle set van Sepultura’s klassiekeralbum “Roots“. Iedere festivalbezoeker beweegt mee met de Latijns-Amerikaanse groovy ritmes. Zelfs een paar valse noten van Max maakt voor het publiek niet uit; de sfeer is goed en iedereen geniet van dit unieke moment. Het drumwerk van Iggor, de luide snare drums en de typische tribal elementen klinken keihard door de speakers, en het gejuich wordt niet minder als broer Max besluit om mee te drummen. Even voelt het alsof het weer 1996 is en Sepultura op zijn hoogtepunt staat.
De eerste noten van Gojira op Graspop 2017 zijn afkomstig van drummer Mario Duplantier, waarmee hij alle aandacht trekt en het publiek zelfs een tel van een seconde stil krijgt. Zodra de rest van de band inzet en de schreeuwende zang van Joe Duplantier aanvangt, gaat Gojira los. De ingewikkelde riffs vliegen om je oren in een volledig samenspel met de dreunende dubbel bass, terwijl de zanglijn daar nog eens haarfijn overheen vliegt. Het is en blijft een genot voor de oren om deze Franse band live te zien optreden.
Het grootste feestje op de zaterdagnamiddag van Graspop was te vinden bij de Main Stage met A Day to Remember. De band barst van de energie en dit heeft invloed op het publiek. Het is een grote speeltuin met crowdsurfers, moshpits, strandballen en slingers. Jeremy McKinnon, frontman van de band, was ook in topvorm: zowel zijn clean vocals als zijn screams waren zuiver en zijn screams gingen zelfs door nadat de nummers eindigden.
Vorig jaar december werd bekend dat frontman Austin Carlile door gezondheidsproblemen de band moest verlaten. Met de nieuwe zanger, Aaron Pauley, staat Of Mice & Men op de Jupiler stage op Graspop. Vlak voor aanvang staan er al veel festivalgangers te wachten op de band en dat wachten wordt beloond. Pauley laat zien dat hij een waardige vervanger is en het publiek gaat er volledig in mee. Het is zichtbaar dat hij af en toe nog moeite heeft om de frontman te zijn, maar na deze show heeft hij bewezen dat hij meer is dan alleen een vervanger.
Dat leeftijd geen rol speelt bij het maken van goede muziek, bewijst Deep Purple als headliner op zaterdag nog maar eens. De band bracht in 2013 nog een album uit, terwijl de leeftijd van de mannen reeds tegen de 70 jaar bungelt. Alleen de drummer, Ian Paice, is nog het enige originele bandlid sinds het ontstaan. Alle klassiekers kwamen aan bod, waaronder “Fireball“, “Burn“, “Black Night” en natuurlijk “Smoke on the Water” die luidkeels werd meegezongen door de menigte. Vanaf moment één hangt er een goede sfeer en het publiek kan dan ook de kleine foutjes van zanger Ian Gillan wel vergeven. Niet voor niets is de band’s hit “Child in Time” uit de set weggelaten. De Britse band wordt samen met Led Zeppelin en Black Sabbath als de grootheden van hardrock en metal gezien begin jaren 70 en dat is niet voor niets. De heren laten de menigte genieten van hun muzikale kunsten, waardoor de eerste verschijning van Deep Purple op Graspop als een waardige show kan worden bestempeld.
Je zou verwachten dat niemand zin heeft om te bewegen op een snikhete zondagmiddag met temperaturen tegen de 30 graden. Niets is minder waar als de Schotten van Alestorm het podium betreden. De aanstekelijke tonen van zanger Christopher Bowes zijn keytar deinzen over het stoffige grasveld en zorgt voor vrolijk gedans onder het publiek. Tussen nummers waaronder “Drink“, “Mexico” en “Fucked with an Anchor“, zorgt Bowes ook voor het nodige gelach met grapjes over de hitte en het daarbijkomende bilzweet. Alestorm zorgt voor een luchtige afwisseling met wat nog steeds als stevige metal door kan gaan. Een absolute aanrader om live van te genieten.
