Afgelopen weekend werd in het Noord-Hollandse Hoogwoud de 27e editie van het Zomerpop Festival gehouden. De eerste band op de mainstage was de lokale band Mr. Dark Horse. De bandnaam is een verwijzing naar George Harrison, die als ‘dark horse’ van The Beatles steeds zichtbaarder werd als songwriter en vocalist. Tevens is het de alter-ego van songwriter Ruud van Diepen, afgestudeerd drummer aan het Conservatorium van Amsterdam, die in 2010 achter zijn drumstel vandaan kroop om als frontman van Klawash zijn zelfgeschreven songs te vertolken, Beïnvloed door Silverchair, Incubus, Tool en The Mars Volta houdt de muziek ergens het midden tussen pop, grunge en progressieve rock. De bandleden komen uit West-Friesland en Amsterdam en spelen of speelden bij de bands als Alura, Klawash, Kopvoeter en Parker. Eind september presenteert Mr. Dark Horse haar debuut EP.
Holland Elektro bestaat uit vier doorgewinterde rockers die beweren elkaar te zijn tegengekomen op hun bijbaan in een witgoedgroothandel. Vele jaren Hoornse popgeschiedenis (o.a. The Miseries en Electric Tears) verenigd in één unieke band. De songs zijn vernoemd naar stofzuigeronderdelen en de bandnaam verwijst natuurlijk naar de legendarische krachtpatser voor in de huishouding. Krachtige instrumentale rocknummers die je zo meeslepen dat het logisch is dat de zang nooit invalt.
Schagenees Thijs Boontjes begon zijn muzikale carrière in King Jack, daarna genoot hij bekendheid als toetsenist in de band van Anouk. Sinds enige tijd is Thijs ook een van de twee toetsenisten bij Douwe Bob, maar afgelopen zaterdag stond hij op Zomerpomp met zijn eigen Dans- en Showorkest. Met serieuze nummers afgewisseld door veel flauwe, sarcastische comedy-nummers is Boontjes muzikant en cabaretier in een. Qua teksten doet hij af en toe denken aan Klein Orkest of Acda en De Munnik. Het is echter veel vernieuwender, minder ‘Hollands’. Het Dans- en Showorkest van Thijs Boontjes is een oprechte aanwinst voor de Nederlandstalige rockscene. Al met al is Thijs Boontjes Dans- en Showorkest een echte aanrader voor iedereen die het leven af en toe met een korreltje zout neemt…
De Utrechtse formatie Electric Company is zo’n band die elk festival wel wil hebben. Zonnige, opgewekte indie gespeeld door vrolijke mannen in kleurige blousjes. Hier staat echter niet zomaar de eerstvolgende Britpopband. Het vijftal probeert daadwerkelijk iets origineels te maken en vindt dat in een lichte swing à la The Wombats die in hun muziek verstopt zit. Dit geeft de liedjes van Electric Company net dat beetje extra dat ervoor zorgt dat het heel moeilijk is stil te blijven staan…
The Brahms is zo’n band waar je dit festival seizoen niet omheen kunt, volgens eigen zegge spelen de heren dit jaar 42 festivals, catchy springerige radiovriendelijke indiepop à la Two Door Cinema Club, Vampire Weekend en The Vaccines. Net als Rondé en Taymir, een exponent van de Utrechtse Herman Brood Academie. Stuiterende bas- en gitaarlijntjes en Zuid-Amerikaanse percussie. Zanger David Westmeijer heeft een herkenbare stem en de band blijkt goed op elkaar ingespeeld. Het knappe van The Brahms is dat bijna ieder nummer zo melodieus en pakkend is, dat het allemaal wel hitjes hadden kunnen zijn. Vorig jaar kwam pas hun eerste EP uit, ‘Meraki’, dit jaar gevolgd door de EP ‘Belise’. Tien nummers, zo groot is het oeuvre pas. Maar liefst vier van die liedjes konden rekenen op aanzienlijke airplay op diverse radiozenders. De cover in hun set is ‘Lean On’ van Major Lazer. Voor iedereen natuurlijk herkenbaar, maar de hoop is toch dat het niet lang meer duurt voordat die debuutplaat uitkomt en de setlist helemaal gevuld kan worden met eigen hits. Ze lijken in ieder geval goed op weg, je kan je afvragen of The Brahms net zo’n grote band kan worden als Kensington…
Rotterdamse punkrockband The Windowsill werd vier jaar terug opgericht door Marien Jonkers en bestaat ondertussen bijna volledig uit voormalige The Apers-leden. De gitaren hangen laag, waardoor de gitaristen een beetje krom staan. The Windowsill spelen zomerse deuntjes met vrolijke teksten. Het lijkt net of bassist Jerry Hormone, in het dagelijks leven Jeroen Aalbers, en schrijver van de populaire kinderboeken reeks Borre, in de verkeerde band speelt. Hij staat in een keurig pak en kijkt erbij alsof dit optreden appeltje-eitje is…
Otto Wichers, beter bekend als Lucky Fonz III timmert al lange tijd aan de weg als singer-songwriter. Na een aantal Engelstalige albums en het winnen van de Grote Prijs van Nederland bracht hij in 2010 heel verrassend een Nederlandstalig album uit. Lucky zingt een groot deel van zijn Nederlandstalige repertoire en zorgt met zijn teksten, zowel in zijn liedjes als tussendoor, voor een bijna continue glimlach op ieders gezicht. Een innemend, super grappig, maar ook erg goed optreden van Neerlands grootste knuffeltroubadour…
Afsluiter is het Belgische muziekspektakel Les Truttes. Ze brengen tamelijk boosaardige, maar zeker niet onvermakelijke, dansbare nummers uit de afgelopen vier decennia. Boney M. en Abba, maar ook Faithless en de Chemical Brothers passeerden de revue. In snel tempo laveren de Vlamingen met hun lichtgevende gitaren tussen Guns ’n Roses, The White Stripes en Liquido. De mannelijke ‘Truttes’ hebben zich strak in witte pakken gehesen, wat vooral bij het hoogte- dan wel dieptepunt, een nummer van The Backstreet Boys, goed uitkomt. Kersje op de Truttes-taart is de zangeres, die nog het meest doet denken aan operazangeres Bianca Catafiore (uit Kuifje). Dan bewijzen de weergoden dat ze talent hebben voor timing, als de avond op zijn einde loopt begint het te regenen, en niet zo’n beetje ook. Voor het festival maakte dat weinig meer uit, Zomerpop 2016 was weer een groot succes.
