Na het succes van de twee gezamenlijke coveralbums met blues- en soulklassiekers Don’t Explain (2011) en Seesaw (2013) en de populariteit van zangeres Beth Hart en gitarist-zanger Joe Bonamassa, werd een uitgebreide gezamenlijke wereldtournee verwacht. Maar nee, het werden slechts vijf optredens in Europa, waarvan twee in het Amsterdamse Carré, op 29 en 30 juni vorig jaar. Alle concerten waren in een mum van tijd uitverkocht.

Gelukkig werd al voor de concertreeks begon besloten om het laatste concert voor dvd/blu-ray en cd op te nemen. Joe Bonamassa heeft zijn vaste band bij zich: Anton Fig op drums, Carmine Rojas op bas en Arlan Schierbaum op toetsen. Daarnaast de van The Beach Boys en The Rolling Stones bekende slaggitarist/zanger Blondie Chaplin en een driemans blazerssectie. Beth Hart krijgt alle ruimte van Bonamassa en doet dat met verve. Iedereen die haar wel eens live heeft gezien, weet hoe goed zij het publiek voor zich kan winnen en tijdens dit concert is dat net zo! De setlist bestaat uit songs van de eerdergenoemde albums, terwijl Hart haar eigen compositie Baddest Blues vanachter haar keyboard zingt. Verder beweegt ze zich de hele avond al swingend, dansend en krioelend over het podium.

En Joe Bonamassa? Die toont zich een uitstekende bandleider en speelt met name in de vele gitaarsolo’s een glansrol op de negen gitaren die hij heeft meegebracht. De blazers zijn een prima aanvulling op het Hart-Bonamassa geluid, samen klinkt en lijkt het wel of je bij zo’n jaren zestig soulrevue bent, zoals die van Ike & Tina Turner, waarbij Beth dan zowel Tina als de Ikettes is! Naast de heerlijk swingende songs, die het publiek lekker opzwepen (ook al zijn er in Carré alleen zitplaatsen), wordt ook een aantal geweldige ballads gezongen. Het muzikale hoogtepunt voor mij is een van de drie Etta James-covers, het prachtige I’d Rather Go Blind, met een fabelachtige en gevoelige gitaarsolo. Als eerste toegift wordt Tina Turners Nutbush City Limits gespeeld, waarbij het dak er in Carré spreekwoordelijk af gaat!

De eerste dvd van de set (114 minuten) bevat het volledige concert van 30 juni, de tweede (bijna twee uur) heeft de ‘extra’s’, bestaande uit twee achter-de-schermen-documentaires (wat mij betreft hadden ze samengevoegd kunnen worden tot één), een alternatieve versie van de song Someday After Awhile (You’ll Be Sorry) en een fotoserie van de vijf concerten. In de documentaires komen naast Hart en Bonamassa alle muzikanten èn producer Kevin Shirley (verantwoordelijk voor de geweldige geluidsopnamekwaliteit) aan het woord. Wat me hier vooral opvalt, is hoe rustig Hart is tijdens het interview. Ondergetekende heeft haar meerdere keren ontmoet en twee keer geïnterviewd, en toen bleek steeds dat ze erg snel praatte. Nu is dat het tegenovergesteld, ze is haast de rust zelve!

Muziekvrienden van me die in Carré waren, hadden me al verteld dat ze een geweldige avond hadden beleefd en na het bekijken van de opnamen kan ik dat heel goed begrijpen! Beeld (hd) en geluid zijn van hoge kwaliteit, wat het kijk- en luisterplezier zeker vergroot. Het is jammer dat het bij deze vijf optredens is gebleven, maar hopelijk komt er een vervolg. Deze opnames zijn wat mij betreft het bewijs dat er wellicht nog méér zit in deze unieke samenwerking! Momenteel toert Beth Hart door Australië en Joe Bonamassa door Amerika en Canada. Of ze nog eens samen gaan toeren is een kwestie van afwachten. Afzonderlijk zijn ze wel te bekijken: Bonamassa komt naar Pinkpop en Hart volgend jaar maart naar de Heineken Music Hall.