Alweer 15 jaar geleden is het dat Roger Taylor met Electric Fire zijn laatste soloplaat uitbracht. Aan een opvolger werd door de Queen-drummer sinds 2008 gewerkt en de verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Maar maakt Taylor die waar? Vanaf vandaag ligt Fun On Earth in de winkels.
De solocarrière van Roger Taylor is altijd een beetje ondergewaardeerd geweest, en dat terwijl de inmiddels 64-jarige muzikant zowel onder zijn eigen naam als met zijn hobbybandje The Cross een discografie heeft opgebouwd die uitgebreider, maar vooral ook kwalitatief consistenter is dan die van zijn Queen-maatjes.
Fun On Earth begint met One Night Stand, een lekker rockend nummer dat qua sound een beetje doet denken aan de omstreden single Nazis 1994 van het album Happiness? Oh, en vergeet voor het gemak maar even die ietwat pijnlijke songtekst (‘Boys and girls around the world (…) I want a one night stand’). Met I Am The Drummer (In A Rock N’ Roll Band) staat er nog een tweede uiterst vermakelijke rocker op het album.
De kracht van Fun On Earth zit hem echter in de ballads. Die zijn duidelijk in de meerderheid en weten lang niet allemaal te overtuigen, maar tracks als Fight Club (prachtig gezongen en met een glansrol voor de saxofoon), Be With You en de nieuwe single Sunny Day (lekker bluesy!) zijn de absolute hoogtepunten van de plaat en behoren tot het betere werk dat Taylor in zijn solocarrière heeft opgenomen. Echte dieptepunten kent het album niet, maar songs als I Don’t Care en Be My Gal kabbelen een beetje voort en missen zowel qua melodie als arrangement net even datgene om ze memorabel(er) te maken.
Waarom Taylor vijftien jaar na zijn laatste soloplaat niet met een album vol nieuw materiaal kan komen, is een beetje een raadsel. In plaats daarvan krijgen we op Fun On Earth ook een aantal songs voorgeschoteld die reeds bekend waren, zoals het in 2009 op single uitgebrachte The Unblinking Eye. Dit nummer past echter prima tussen de andere tracks. Opmerkelijker zijn de toevoegingen van Small en Say It’s Not True: deze door Taylor geschreven tracks stonden al eerder op het album van Queen + Paul Rodgers. Dankzij de superieure uitvoering van Say It’s Not True, dat door de stem van Taylor en het gitaarspel van Jeff Beck een totaal nieuwe draai krijgt, is deze vorm van recycling echter meteen weer vergeven.
Naast Jeff Beck zijn er nog meer gastmuzikanten te vinden op Fun On Earth. Zo speelt Spike Edney (de jarenlange livetoetsenist van Queen) op een aantal nummers mee en is ook Taylors zoon Rufus van de partij als drummer op Say It’s Not True. Het grootste gedeelte van de instrumenten is echter door Roger Taylor zelf ingespeeld, net als op Fun In Space (1981) en Strange Frontier (1984). Voor de nummers One Night Stand, Up en het Beatle-esque Smile had de muzikant zelfs helemaal geen versterking nodig.
Vandaag verschijnt ook boxset The Lot, waarin alle albums van Taylor (ook met The Cross) zijn opgenomen. Fun On Earth is daarin ook aanwezig en bevat in die versie nog twee extra songs: Whole House Rockin’ (een sterke soloversie van de Queen + Paul Rodgers-track Cosmos Rockin’) en een ‘nude mix’ van het oorspronkelijk van Happiness? afkomstige Dear Mr. Murdoch, dat in 2011 opnieuw werd opgenomen naar aanleiding van het afluisterschandaal van de Britse tabloid News Of The World.
Roger Taylor zet met Fun On Earth een over de hele linie genomen erg sterke plaat neer, die de vergelijking met zijn eerdere solowerk moeiteloos doorstaat. En die bovendien beter is dan The Cosmos Rocks van Queen + Paul Rodgers!
