Afscheid van een legendarisch icoon: rust zacht Chester Bennington
Het is vreselijk schokkend nieuws: Linkin Park’s iconische frontman, Chester Bennington, is niet meer. Op 20 juli heeft Bennington zichzelf op 41-jarige leeftijd van het leven beroofd door ophanging. Hij laat zes kinderen, een vrouw, een ex-vrouw, een hoop geweldige vrienden, muzikanten en miljoenen verdrietige fans over de hele wereld achter.
Bennington kwam bij Linkin Park in 1998, toen de band net twee jaartjes bestond. In deze bijna twintig jaar heeft Linkin Park samen met onder andere Limp Bizkit, Korn en Disturbed een nieuw genre ontwikkeld: nu metal. De mannen brachten legendarische albums uit, zoals “Hybrid Theory” en “Meteora“, en een paar albums waar de fans wat kritischer over waren. Deze band met frontman Bennington is zo ongelofelijk belangrijk geweest voor de hedendaagse muziek. Zonder Linkin Park zouden een hele hoop bands niet bestaan.
Het leven van deze legendarische zanger met een fluwelen strot heeft veel ups, maar helaas ook een hele hoop downs gekend. Toen hij nog maar een jochie van elf was, hoorde hij dat zijn stiefouders niet zijn echte ouders waren. Tevens werd hij nog eens vijf jaar lang seksueel mishandeld door een vriend van Bennington’s vader. Deze trauma’s zorgden er onder andere voor dat hij op zijn basisschoolleeftijd al verslaafd raakte aan cocaïne. Pas op zijn achttiende kon hij de drugs achter zich laten. Suïcidale gedachten spookten bij hem al vroeg in zijn hoofd. Veel van zijn vrienden zijn door zelfdoding aan hun einde gekomen. Chester Bennington heeft een zware jeugd gehad. In zijn latere leven heeft hij veel van zijn trauma’s proberen te verwerken in de songteksten van Linkin Park.
De eerste twee albums van Linkin Park die in de hitlijsten belandden, kregen alleen maar liefde van de muziekindustrie en muziekliefhebbers. Maar het laatste schijfje, “One More Light“, werd erg kritisch ontvangen: het was Linkin Park niet meer, het was te soft, te radiovriendelijk. Linkin Park’s rapper, Mike Shinoda, reageerde hier ook op in het Smash Press interview: “(…) één ster! Nul sterren! […] Dat is iets dat ze daadwerkelijk zouden zeggen: ‘Als het kon gaf ik het min vijf sterren’“. Ondanks dat Bennington en zijn maten al jaren kritiek moeten aanhoren – en volgens sommige mensen er wel aan gewend hadden moeten zijn – kunnen dit soort reacties toch vreselijk binnenkomen. Ook dit legendarische icoon was tenslotte simpelweg een persoon van vlees en bloed. En belangrijker nog: met (zware) gevoelens.
Op het podium merkte je eigenlijk niets van enige depressie of andere negatieve gevoelens. Zelfs van een halve meter afstand zag je alleen maar twinkelingen in Bennington’s ogen. Fans hebben enorm mogen genieten van de band en met name de frontman, die live bijna alle shine pakt. De laatste shows waren zelfs intiem te noemen, ondanks dat de heren in Nederland voor 17.000 man stonden te spelen. Een halfnaakte en bezwete Chester sprong het podium af om een paar tracks heel dicht bij een paar gelukkige fans te zingen.
Bennington is niet de enige die kampte met suïcidale gedachten. Chris Cornell pleegde op donderdag 18 mei ook zelfmoord. Cornell en Bennington waren goed bevriend en het verlies viel hem zwaar. Om Cornell te eren speelde Linkin Park “One More Light” live. In onderstaande live versie zie je hoe zwaar onder andere Bennington het heeft met de zelfmoord van zijn goede pal. Cornell zou gisteren 53 jaar zijn geworden.
Is dit het einde van Linkin Park? Die kans is groot. Maar dit is een beslissing die alleen Rob Bourdon, Brad Delson, Phoenix, Joe Hahn, Mike Shinoda en hun naasten mogen maken. Laten wij, de muziekliefhebbers, de fans van Linkin Park Bennington eren en nooit meer vergeten. Chester Bennington, rust zacht. Je zult vreselijk gemist worden!
Kamp je zelf met depressie of zelfmoordgedachten? Zoek hulp! Er zijn mensen die van je houden, je kunnen helpen en er voor je zijn.
