Elke rechtgeaarde classic rock-fan heeft op z’n minst één album in de platenkast staan waarop Paul Rodgers te horen is: Free, Bad Company, The Firm, The Law, met Queen of zijn solowerk, je moet toch zeker iets van deze geweldige Britse zanger in huis hebben. Hoewel de inmiddels 64-jarige Rodgers met zijn soulvolle stem toch vooral bekend is van het heavy rockwerk met eerder genoemde bands, als tiener werd hij toch voornamelijk beïnvloed door de betere soulzangers en –zangeressen als Otis Redding, Sam & Dave, Isaac Hayes en Ann Peebles.
Rodgers is altijd van de goede soulmuziek blijven houden, wat – als je goed luistert – vaak te horen is in de door hem gezongen ballads als Bad Company, Seagull (pas nog gecoverd door Joe Bonamassa) en Shooting Star, om er een paar te noemen. Op de eerste langspeelplaat van The Firm staat een, volgens ondergetekende, prachtige cover van de Righteous Brothers-klassieker You’ve Lost That Lovin’ Feeling. Dat smaakte wat mij betreft naar meer.
Nu ben ik geen echte soulliefhebber, maar kort geleden herinnerde ik me dat mijn eerste zelf gekochte singles toch werkelijk soulklassiekers zijn: Tears Of A Clown van Smokey Robinson & The Miracles en die grote hit van Percy Sledge, My Special Prayer. Maar genoeg over mezelf, want het gaat hier om het nieuwe studioalbum van Paul Rodgers, die al sinds All Right Now van Free een van mijn all-time favoriete zangers is. The Royal Sessions is pas de vijfde solo-studioplaat van Paul, de eerste (Cut Loose) stamt uit 1983, terwijl de vorige (Electric) in 2000 uitkwam. Met Queen maakte hij het album The Cosmos Rocks (2008), wat niet het beste uit het oeuvre van zowel Queen als Paul Rodgers is, al staan er zeker een paar uitstekende songs op.
Vorig jaar nam Rodgers in de Royal Studios in Memphis, waar in het verleden diverse soulklassiekers (vooral voor het Hi Records label) zijn opgenomen, samen met producer Perry A. Margouleff de songs voor dit album op. Diverse gerenommeerde muzikanten die vaak ook op de originele songs speelden, werken mee aan het album – dat overigens analoog is opgenomen. Volgens het cd-boekje is met het maken van dit album een levenslange wens in vervulling gegaan.
Veel van de elf songs op het album (op de Deluxe Edition staan er nog drie meer) zijn bij velen bekend, zoals I Can’t Stand The Rain, I’ve Been Loving You Too Long (To Stop Now), Walk On By en Born Under A Bad Sign. Al deze songs zijn in de loop van de tijd door veel uiteenlopende artiesten gecoverd.
De meeste uitvoeringen van Paul Rodgers wijken niet veel af van de (mij) bekende uitvoeringen, al blijft het elf songs lang een genot om zijn stem te horen. Vocaal is het dan ook dik in orde. Wel moet ik bekennen dat ik de instrumentatie op verschillende songs niet bijzonder vind. Ik hoor weinig verschil met de originele/bekende versies en wat dat betreft vind ik het een ‘gewoon coveralbum’. Maar over het algemeen zijn er lekkere Hammond- en Wurlitzersounds, fijne gitaar- en strijkerspartijen, heerlijke blazers en mooie dameskoortjes aanwezig.
Erg mooi vind ik That’s How Strong My Love Is (ook bekend van The Rolling Stones) en afsluiter I’ve Got Dreams To Remember (al is de originele versie van Otis Redding toch net iets mooier). De drie tracks op de Deluxe Edition zijn Shake, Walk In My Shadow en Wonderful World, die overigens probleemloos op de ‘gewone’ cd hadden gepast. Hoe dan ook, The Royal Sessions is een zeer luisterwaardig album met hoorbaar veel plezier en respect gemaakte uitvoeringen van Rodgers’ favoriete soulnummers. Wie weet gaan na het beluisteren van deze cd veel meer classic rockers ook eens naar de originele versies van deze soulklassiekers luisteren. Zou ik zéker doen!
