In 1990 hoorde de wereld voor het eerst van Walter Trout als soloartiest met eigen band, daarvoor speelde hij onder meer in de band van John Lee Hooker, bij Canned Heat en in John Mayall’s Bluesbreakers. Inmiddels zijn er al ruim twintig albums onder zijn naam uitgekomen met als voorlopig laatste dit nieuwe album, The Blues Came Callin’ getiteld, die onder zware omstandigheden is opgenomen.
Na een heel zwaar jaar is het op 26 mei jl. eindelijk gebeurd: de 63-jarige bluesrocker Walter Trout heeft een nieuwe lever! Hopelijk wordt dit nieuwe orgaan niet afgestoten en gaat het met zijn gezondheid snel de goede kant op, de eerste berichten die zijn vrouw via Facebook de wereld in stuurt zijn in elk geval heel positief.
De laatste keer dat ik Walter zag optreden was een jaar geleden op het Ribs & Blues festival in Raalte. Het grootste deel van dat optreden zat hij op een stoel te zingen en te spelen, al ging hij gelukkig later toch nog staand verder spelen. Er waren nogal wat geruchten over zijn verslechterende gezondheid. Maanden later verschenen er ineens foto’s van een sterk vermagerde Walter, die amper te herkennen was. Dit soort foto’s kwam regelmatig voorbij op de sociale media en het werd ook duidelijk dat hij op de wachtlijst kwam te staan voor transplantatie.
Zoals bekend is de Amerikaanse gezondheidszorg anders georganiseerd dan bij ons en het bleek dat zijn ziektekostenverzekering een transplantatie en wat er allemaal bij hoort niet volledig zou vergoeden. En dus kwam er een fundraisingsactie, die op touw werd gezet door Kirby Bryant, de vrouw van gitarist Danny Bryant. Walter is al jaren de mentor van Danny en ze zijn dan ook al heel lang bevriend. De wereldwijde fans van Walter Trout lieten hun hart (en bankrekening) spreken en het streefbedrag van $ 125.000 werd al binnen enkele weken gehaald en is inmiddels, als ik het goed heb, meer dan verdubbeld.
In 2014 zou in eerste instantie gevierd worden dat Walter Trout inmiddels 25 jaar als soloartiest actief is en daarbij zouden diverse oude albums opnieuw (en op vinyl) worden uitgebracht, samen met een biografie en een nieuwe cd. Maar de problemen met zijn lever, als gevolg van jarenlang alcoholmisbruik, gooiden roet in het eten. Walter besloot om snel de studio in te gaan om zijn misschien wel laatste album ooit op te nemen.
Dat dit een album is geworden met een diepe ondertoon is dan ook logisch. De titel van het album zegt eigenlijk al genoeg. Evenals songtitels als The Bottom Of The River en Hard Time. Trout werd ooit bekend in The Bluesbreakers van John Mayall en hij is altijd goed bevriend gebleven met deze Britse bluesgrootheid. Mayall speelt mee op de titeltrack en The Whale en toen hij op een gegeven moment een beetje op de piano aan het spelen was deden Walter en de andere muzikanten snel mee; het resultaat is de instrumental Mayall’s Piano Boogie.
Het gitaarspel en de zang van Walter Trout is op het hele album van hoge kwaliteit en volgens mij is het zelfs zijn beste studioalbum van de afgelopen 20 jaar. Het heeft er alle schijn van dat Walter hoe dan ook wilde laten horen dat hij ondanks zijn gezondheidsproblemen er alles aan heeft gedaan om een gedenkwaardig album te maken. Mij zal het niet verbazen als dit album in veel eindlijstjes van beste albums van 2014 zal eindigen. Het absolute hoogtepunt van The Blues Came Callin’ is de afsluiter Nobody Moves Me Like You Do, een prachtige ballad die aan zijn vrouw Marie is opgedragen.
