Op 1 juni 1972 werd het gelijknamige debuutalbum van de Amerikaanse countryrockband Eagles wereldwijd uitgebracht op het Asylum Records-label. Met drie grote singlehits op de plaat was het meteen een groot succes. Zoals bekend groeide Eagles in de loop van de jaren zeventig uit tot een van de populairste en grootste classic (country)rockbands van de wereld, met als grootste succesalbum het onverwoestbare Hotel California.

De Californische band Eagles werd in 1971 in Los Angeles opgericht door Glenn Frey, Don Henley, Bernie Leadon en Randy Meisner. Frey en Henley waren afkomstig uit de band van zangeres Linda Ronstadt, Leadon was bekend geworden met The Flying Burrito Brothers en Meisner speelde in de band van Rick(y) Nelson. Toen Glenn en Don tijdens hun tournee met Linda Ronstadt hadden besloten om samen een band te beginnen en dit aan Linda vertelden, adviseerde zij om Bernie Leadon erbij te halen. Tijdens een optreden van Linda Ronstadt in juli 1971 speelden alle vier latere Eagles, inclusief Randy Meisner, voor het eerst samen. In september van dat jaar tekenden ze een contract bij het net gestarte Asylum-label van David Geffen, die aan Glenn Frey door gezamenlijke vriend Jackson Browne werd voorgesteld.

De opnames
Gedurende twee weken in februari 1972 werd het album opgenomen in de Olympic Studios in Londen, met Glyn Johns als producer en als opnametechnicus. Glenn Frey koos hem omdat hij een aantal van zijn favoriete albums van zijn geliefde bands had geproduceerd, zoals The Rolling Stones, The Who en Led Zeppelin. Johns was niet zo gecharmeerd van de band toen hij ze zag optreden, want hij vond dat de band geen eenheid was, omdat ze gedeeltelijk een rockband waren en gedeeltelijk een countryband en dat vond hij verwarrend. Pas nadat hij ze had horen zingen en hun prachtige close harmony-zang had gehoord, besloot hij op het aanbod in te gaan. Tijdens de opnamesessies waren er regelmatig fricties tussen met name Glenn Frey en Don Henley aan de ene kant en Glyn Johns aan de andere kant, vooral omdat de producer toch vooral in de countryrichting wilde gaan, waar de andere twee meer de rockkant wilden. Johns wilde de harmonische zang en de akoestische instrumenten benadrukken. Achteraf bezien moesten Frey en Henly toegeven dat de producer het goed gezien had.

Het album
De vier muzikanten op de langspeelplaat Eagles zijn: Glenn Frey (zang, gitaren, slide gitaar), Don Henley (zang, drums), Bernie Leadon (zang, gitaren, banjo) en Randy Meisner (zang, basgitaar).  Het album telt tien songs, Glenn Frey en Randy Meisner zingen er beide drie, Henley en Leadon beide twee. Overigens zou Henley er in eerste instantie maar één zingen (Witchy Woman), maar uiteindelijk besloot producer Glyn Johns dat hij ook Nightingale, gezongen door Henley, wilde toevoegen. Maar deze was niet tevreden over de opname uit Londen, evenals Johns overigens. Uiteindelijk werd de backing track van de song opnieuw opgenomen in de Wally Heider Studio 3 in Hollywood, zonder dat Henley dit wist. De gekozen songs zijn niet alleen door de bandleden (alleen of samen met een of meer anderen) geschreven, maar ook door vrienden van de bandleden, zoals Jackson Browne en (ex-Byrds) Gene Clark.

Kant A opent met het door Jackson Browne en Glenn Frey geschreven en door Frey gezongen Take It Easy, gevolgd door Witchy Woman, geschreven door Don Henley en Bernie Leadon en gezongen door  Henley, dan Chug All Night, geschreven en gezongen door Glenn Frey, daarna Most Of Us Are Sad, geschreven door Glenn Frey en gezongen door Randy Meisner. Tenslotte het door Jackson Browne geschreven Nightingale, gezongen door Don Henley.

Op kant B is de opener Train Leaves Here This Morning, geschreven door Gene Clark en Bernie Leadon en gezongen door de laatste. Hierna volgt het door Randy Meisner geschreven en gezongen Take The Devil, daarna Earlybird, geschreven door Bernie Leadon en Randy Meisner en gezongen door Bernie Leadon. Vervolgens Peaceful Easy Feeling, geschreven door Jack Tempchin en gezongen door Glenn Frey en de afsluiter is het door Randy Meisner geschreven en gezongen Tryin’. De totale speelduur van het album is 37:19.

Van het album werden drie singles uitgebracht: Take It Easy (op 1 mei 1972), dat nummer 12 in de VS haalde; Witchy Woman (op 1 augustus), met nummer 9 als hoogste positie daar en tenslotte (op 1 december) Peaceful Easy Feeling, dat nummer 22 bereikte. Alleen Witchy Woman haalde bij ons de Top 40, met nummer 26 als hoogste notering.

De hoesfoto van Henry Diltz werd gemaakt bij een cactus (peyote) in Joshua Tree National Park; het hoesontwerp is van Gary Burden. Het oorspronkelijke ontwerp ging uit van een klaphoes, die in z’n geheel uitgevouwen een grote poster zou worden, maar dit vrij kostbare ontwerp werd door de platenmaatschappij afgewezen en dus werd het een enkele hoes, alhoewel er later wel persingen uitkwamen met een ‘gewone’ klaphoes.

Eagles werd zowel op vinyl (zowel in mono als in stereo), muziekcassette en 8-track (vooral erg populair in Noord-Amerika) uitgebracht. Hoewel er ook een quadrafonische versie werd gemaakt, werd deze nooit officieel uitgebracht, ondanks dat er al een catalogusnummer van werd bekendgemaakt. In 1987 kwam de eerste cd-versie uit, ook op Asylum en in 1999 een geremasterde versie, op Elektra. In 2014 kwam het album opnieuw op (180 grams) vinyl uit, op Asylum en Rhino.

Ontvangst
De muziekpers was erg enthousiast over het album en Eagles werd al snel tot een van de beste debuutplaten ooit uitgeroepen. Binnen één week na de release kwam het album op nummer 102 binnen in de Billboard Album 200 en klom in zes weken tijd tot nummer 22 op die lijst. In 2001 kreeg de band een platina onderscheiding voor het album, voor de verkoop van een miljoen exemplaren. In het Verenigd Koninkrijk werden 60.000 exemplaren verkocht, goed voor een zilveren plaat. In ons land werd de albumlijst niet gehaald.