De vorige cd van Beth Hart, Better Than Home uit 2015, was een groot succes, zowel qua verkopen als waardering door pers en het grote publiek. Het was haar eerste nummer 1-plaat in ons land, waar ze – begrijpelijk – ontzettend blij om was. Vandaag is de opvolger Fire On The Floor verschenen.
Mede dankzij haar in 2012 in de VS uitgezonden optreden samen met Jeff Beck tijdens de Kennedy Honors, waarbij ze I’d Rather Go Blind zong, is ze inmiddels ook in haar thuisland een rijzende ster, maar wij Nederlanders waren toch echt de eersten die haar kwaliteit ‘ontdekten’. Ze noemt ons land dan ook vaak haar favoriete land, haar albums (zowel haar soloplaten als die met Joe Bonamassa) komen de afgelopen jaren op het Nederlandse label Provogue/Mascot uit en een belangrijk deel van haar crew bestaat uit Nederlanders. Ze was dan ook heel trots op haar uitverkochte concert in de HMH in april 2015, wat overigens ook geldt voor haar komende optreden in deze zaal, op 26 november a.s.
Nu is dus haar nieuwste album uit, Fire On The Floor getiteld. Nadat een van de mannen die Better Than Home produceerde, Michael Stevens, aan kanker overleed, ging ze op zoek naar een andere producer. Dit werd veteraan Oliver Leiber, die eerder werkte met onder meer Aretha Franklin, Roy Orbison, Sheena Easton, Paula Abdul en The Corrs; in 1999 produceerde hij Beth’s L.A. Song. Leiber ‘leverde’ ook een aantal topsessiemuzikanten voor de opnamen, zoals de bekende gitaristen Michael Landau en Waddy Wachtel en Hammondorganist Ivan Neville. In slechts drie dagen werden in de thuisstudio van Leiber maar liefst zestien songs opgenomen, waarvan er uiteindelijk twaalf op het album zijn beland. Al deze songs zijn door Hart zelf geschreven en gecomponeerd.
Met zulke topmuzikanten moet het resultaat haast wel goed zijn en dat is dan ook het geval, alleen had wat mij betreft de te jazzy opener Jazz Man weggelaten mogen worden. Ondergetekende houdt dan ook niet van jazz. De rest van het album is een geweldig werkstuk geworden en is zeer gevarieerd.
Het is een typische Beth Hart-plaat geworden met een soulachtig Let’s Get Together, een mooi bluesy Coca Cola, een door salsa-invloeden gedomineerd Baby Shot Me Down, een rustig rockend Fat Man en meerdere mooie (piano)ballads zoals Woman You’ve Been Dreaming Of, Good Day To Cry (dat me doet denken aan Stay With Me Baby in de Bette Midler-versie), het prachtige Picture In A Frame (opgedragen aan zowel Michael Stevens als haar steun en toeverlaat en ‘hubby’ Scott Guetzkow), wat voor mij het hoogtepunt van het album is èn de mooie afsluiter No Place Like Home. Titelsong Fire On The Floor is een heerlijke powerballad zoals alleen Beth die kan brengen. Het enige dat ontbreekt is een stevige rocker, een genre wat ze ook goed beheerst, zoals de fans weten. Fire On The Floor (op cd en op vinyl verkrijgbaar) is weer een topplaat in het toch al niet misselijke repertoire van Beth Hart!
