Queens of the Stone Age – Villains
De tijd gaat snel wanneer je beseft dat Queens of the Stone Age alweer 21 jaar geleden opgericht werd, weliswaar onder een andere naam. Sindsdien veranderde de formatie rondom Josh Homme constant, maar bleven er ook vrij constant albums uitkomen. Met uitzondering van de zes jaar tussen “Era Vulgaris” en “…Like Clockwork“. Inmiddels is het tijd voor het zevende studioalbum, genaamd “Villains“.
“Feet Don’t Fail Me” is een perfecte opener. Na een onheilspellende intro luidt een synth-melodie het geweldig dansbare riff in. Het geluid van de gitaren doet erg denken aan Them Crooked Vultures, een project waar Josh Homme in 2009 mee bezig was. We gaan van het ene dansbare nummer naar het volgende, want single “The Way You Used to Do” kent weer een heerlijke groove. Slaat Queens of the Stone Age een nieuwe weg in en wil hij mensen nu aan het dansen krijgen?
Het antwoord is nee. Met sinistere synths vloeit het voorgaande nummer over in “Domesticated Animals“, een enigszins houterig nummer met een dreigende gitaarpartij. Deze gitaarpartij doet vermoeden dat er opgebouwd wordt naar een climax, maar dit valt uiteindelijk tegen. Synthesizers hebben een belangrijke rol op “Villains“, want ook tijdens het ingetogen “Fortress” is het ouderwetse synth-geluid te horen. De melancholische track kabbelt langzaam voort, maar houdt je toch vast door middel van aangename melodieën.
Het tempo wordt weer opgevoerd met “Head Like A Haunted House“, waar de drums je doen denken aan “Little Sister“. Echter voelt dit nummer enorm vrolijk aan en het heeft een echt Elvis Presley-sfeertje. “Un-Reborn Again” klinkt dan juist weer als progressieve rock. De meerdere stemmen in het refrein passen perfect in de track en blijven tot aan het einde terugkomen. “Hideaway” is wederom een melancholisch nummer zoals “Fortress” eerder al was. Er klinkt opnieuw een langzaam vloeiend synthloopje, maar dit liedje mist het pakkende wat “Fortress” wel had.
“The Evil Has Landed” mag dan wel op een Queens of the Stone Age-album staan, maar had net zo goed van Them Crooked Vultures kunnen zijn. Het is een heerlijk funky nummer voor vijf minuten lang waarna opeens één van de meest standaard rock-‘n-roll riffs ooit klinkt. Een redelijk slap einde van deze track, ondanks de tempoversnelling. Tot slot horen we “Villains of Circumstance“, een heerlijk duistere afsluiter, zoals dat hoort op een plaat van de Amerikaanse woestijnrockers. Na een spookachtige outro is het gedaan.
“Villains” is op een bepaalde manier een plaat zoals je die verwacht van Queens of the Stone Age: de band blijft zijn geluid elke keer weer vernieuwen. Toch mist er iets. Er staat geen klapper op zoals “No One Knows” of “My God Is the Sun“. Het kan aan de productie van Mark Ronson liggen, maar dit album komt niet even hard binnen als voorganger “…Like Clockwork“. Desondanks blijft het niveau van de muziek hoog. Als een band als deze met een mindere plaat komt wil dat nog niet zeggen dat het slecht is, in tegendeel.
Beoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 25 augustus 2017
Label: Matador Records
