De tweede in de reeks van in een speciale uitvoering uit te brengen klassieke albums van Uriah Heep is de tweede langspeler van de band, Salisbury uit 1970. In deze serie worden alle studioplaten van de band tot 1990 dit jaar en volgend jaar uitgebracht. Debuut “…very ‘eavy …very ‘umble” kwam in september uit, naast een dubbel-cd met een overzicht van alle eerder genoemde albums. Deze reissue is ook geremastered door Andy Pearce (o.m. Lou Reed en Black Sabbath).
Ook dit album verschijnt in een mooie digipack-verpakking, met een uitgebreid boekje met veel informatie over de inhoud van de cd’s, veel illustraties (zoals foto’s, single-hoesjes en posters) en toelichtingen van oprichter en gitarist Mick Box en toetsenist Ken Hensley. Die laatste was verantwoordelijk voor het schrijven en componeren van de helft van de songs op Salisbury, in tegenstelling tot het debuutalbum, waarop de meeste tracks door gitarist Mick Box en zanger David Byron zijn geschreven.
Disc 1 bevat het originele album, zij het geremasterd. De bekendste songs zijn opener Bird Of Prey, de hit Lady In Black (die i.t.t. de rest werd gezongen door Ken Hensley) en het lange (16:03) titelstuk Salisbury, dat gerust in het hokje progrock geplaatst kan worden. Bijzonder is dat in deze song gebruikgemaakt wordt van een 27-koppige brassband, wat samen met de gebruikelijk gitaar-keyboard-bas-drums tot een bijzondere sound leidde. Na het succes van de debuutplaat kreeg Uriah Heep alle vrijheid om te doen wat de band (en producer/manager Gerry Bron) wilde en dus was dit snel geregeld. Lady In Black werd zeven jaar later een gigantische hit in Duitsland, waar de single maar liefst dertien weken op nummer één van de hitparade stond en waarvoor de band een onderscheiding kreeg: de Gouden Leeuw.
Op disc 2 staan alle songs van het album in andere, alternatieve versies. Ook staat de B-kant van Lady In Black erop, Simon The Bullet Freak getiteld. Een andere en iets langere mix van Salisbury (16:24) plus een live-versie (17:34) hiervan besluiten het album. Die live-uitvoering had men beter achterwege kunnen laten, want de geluidskwaliteit hiervan is echt belabberd! Het klinkt als een matige bootleg. Overigens is er geen brass-sectie te horen op deze opname.
