De nieuwe live-dubbelaar van bluesrockgitarist/zanger Joe Bonamassa ligt vandaag in de winkel! Wil je ‘m liever op vinyl? Dat kan, evenals met (nemen we aan) prachtig beeld en geluid op dvd en blu-ray. Voor deze recensie beperken we ons echter tot de 2cd-versie.
Alwéér een nieuw album van Bonamassa?, denk je misschien. Inderdaad is deze veelgeprezen muzikant (kortgeleden ontving hij in Bergen op Zoom de SENA Guitar Award 2017) niet alleen veel geroemd, maar ook ontzettend productief! Naast twaalf studioalbums heeft hij inmiddels ook al zo’n veertien (deze meegerekend) live-albums uitgebracht, naast zijn twee studioplaten en een live-dubbelaar met Beth Hart. En dat allemaal sinds het jaar 2000… en dan rekenen we zijn platen met Bloodline en Black Country Communion nog niet eens mee!
Maar de liefhebber van zijn werk weet dat al deze albums stuk voor stuk van hoge kwaliteit zijn, zowel qua spel, zang en songmateriaal als ook qua geluidskwaliteit. Dit is ook nu weer het geval op deze dubbelaar, die als ondertitel An Acoustic Evening meekrijgt. De productie is weer in de vertrouwde handen van Kevin Shirley, terwijl Roy Weisman de uitvoerend producent is. In 2013 bracht Bonamassa een vergelijkbaar dubbelalbum uit, onder de titel An Acoustic Evening At The Vienna Opera House. Ja, er zijn een paar songs die op beide albums staan, maar het grootste gedeelte is anders. Ook de muzikanten zijn grotendeels andere dan op het Weense concert, tijdens de korte akoestische tournee voorafgaand aan en tijdens de twee opgenomen concerten in januari 2016, had Joe de volgende musici bij zich: de beroemde Chinese celliste Tina Guo, de Egyptische percussionist Hossam Ramzy, pianist Reese Wynans, drummer Anton Fig, multi-instrumentalist (mandoline, draailier, saxofoon, akoestische gitaar en zang) Eric Bazilian en drie Australische achtergrondvocalisten, Mahalia Barnes, Juanita Tippins en Gary Pinto.
Naast bekende Bonamassa-songs als This Train, Dust Bowl, Woke Up Dreaming, Blue And Evil en Get Back My Tomorrow, worden ook enkele mooie covers gespeeld. Mijn hoogtepunt is de folkklassieker How Can A Poor Man Stand Such Times And Live?, die we ook kennen van Bruce Springsteens Seeger Sessions en dat werd geschreven tijdens en over de Grote Depressie in 1929, door Blind Alfred Reed. Deze versie gaat door merg en been, vooral als duetpartner Mahalia Barnes (dochter van de Australische brulboei Jimmy Barnes!) de zang overneemt. Echt kippenvel! De drie achtergrondvocalisten spelen sowieso een hoofdrol op het album, naast de geweldige instrumentatie – en dan heb ik het heus niet alleen over het zoals altijd superieure gitaarspel van Joe Bonamassa… Als afsluiter wordt The Rose gespeeld, geschreven door Amanda McBroom, die we vooral kennen in de versie van Bette Midler in de gelijknamige film (over Janis Joplin); ook weer een prachtige uitvoering!
Live At Carnegie Hall wordt uitgebracht door het Nederlandse Provogue-label en is verkrijgbaar op dubbel-cd, vinyl (drie lp’s), dvd en blu-ray.
