Op 12 april 2016 stond Anna Ternheim in People’s Place te Amsterdam. Het was al weer vier jaar geleden dat ze in Amsterdam had opgetreden. Bezoekers die nog onbekend waren met deze concert zaal vroegen zich af of het een seated concert zou zijn, daar haar vorige optreden (seated) in de een kerk ‘De Duif’ een echte singer songwriter setting was met 1 begeleider naast Anna.
‘Quiet nights’ is een van de bekendere nummers van Anna en dat betreft een rustig melancholiek lied dat bij de aftiteling van de Zweedse detective serie ‘Wallander’ wordt gebruikt. Het is ook een goede referentie van alhet werk dat Anna tot nog toe uitbracht. Vijf inmiddels, waarbij ‘For the young’ haar laatste is. Qua singer songwriter is Anna vergelijkbaar met Suzanne Vega, hoewel Anna veel meer melancholie in de muzikale mixer stopt. Deze avond trad Anna op met een voltallige band, waarbij met name de ondersteuning op elektrisch gitaarvlak opviel en het publiek overdonderde.
De set begon knallend met het van de nieuwe plaat afkomstige ‘Hours’. Dit nummer rockte en werd aangevuld met een fraaie trompet solo. Bij haar opkomst leek het wel of Anna de nodige tattoos op haar armen had waardoor het publiek het gevoel bekroop of ze wel in de goede zaal zaten? Later bleken de tatoo’s te bestaan uit het flinterdunne bloesje dat ze aan had met een tattoo achtige print. Haar nummers gaan vaak over haar leven en relaties. Zo vertelde ze dat ‘Walk right in’ haar verwerking van een vastgelopen relatie was. Ook het ‘Better be’ is een persoonlijk nummer; Als de relatie dan uit gaat, hoopt ze wel dat haar ex een veel betere keuze heeft gemaakt en dat die nieuwe vriendin wel veel beter moet zijn, want anders…. vecht Anne terug.
De set begon dan ook met fraaie tekstuele hoogstandjes qua nummers die veelal rockend ten gehore werden gebracht. Dit zorgde voor de nodige dynamiek in de set. Het akoestische ‘The longer the waiting, the sweeter the kiss’ was dan ook een van de zeldzame rustpuntjes want met ‘Bow your head’ en ‘What have I done’ ging de set weer rockend in een hoge versnelling verder.
Een van de hoogtepunten van de show was het nummer ‘Summer rain’, dat Anna Ternheim op akoestische gitaar speelde en waarbij haar 4 bandleden haar vocaal ondersteunden in een heuse Crosby Stills & Nash harmonie. Complimenten aan de band, die kan rocken maar ook vocaal krachtig de backingvocals harmonieus invult. Een echt prijsnummer in een enerverende set.
In de toegift werd het nummer ‘show me the meaning of being lonely’ gespeeld en dat nummer was typerend voor de avond. Van een rustig akoestisch begin werkte de band in dat nummer toe naar het muzikaalhoogtepunt van de avond met ronkende gitaren, stuwende bas, harde beats en stroboscopische lichteffecten. Dit nummer is ook de afsluiting van haar nieuwste plaat ‘For the young’. Het wordt tijd dat Anna naast het uitbrengen van deluxe editions met stripped down nummers ook met een deluxe uitvoering komt in juist de wat hardere vorm.
Anna Ternheim was vooral bekend van ‘Quiet nights’, maar maakte er een allesbehalve rustige avond van. Waar sets van singer songwriters veelal eentonig (en daardoor slaapverwekkend) kunnen worden, werd dit risico dat op de loer lag keihard voorkomen in deze rockende set. Het aanpassen van de nummers naar een hardere hook ging de band goed af. Anna had er zin in; haar blosjes en gelaatsuitdrukkingen lieten zien dat ze genoot van de wilde acties op het podium. Anna’s stem leent zich normaal gesproken meer voor rustige melancholieke nummers, maar met deze krachtige band achter zich bewees Anna dat ze ook stevige klauwen heeft.
