Het beroemdste folkrockduo uit de popgeschiedenis nam Paul Simons legendarische song Mrs. Robinson al een jaar eerder op voor de film The Graduate van Mike Nichols. Op 2 februari 1968 doken Simon en Art Garfunkel weer de studio in voor de opname die later in het jaar een grote hit werd.
Op de soundtrack van The Graduate, de meesterlijke en destijds nogal gewaagde filmkomedie met glansrollen van Anne Bancroft en Dustin Hoffman, staan twee veel kortere versies van Mrs. Robinson (waarvan één instrumentaal). Hoewel de song dankzij The Graduate beroemd werd, had Simon nog geen volledige versie van het lied geschreven.
Het ‘complete’ Mrs. Robinson werd opgenomen met de beroemde sessiedrummer Hal Blaine, een dag na de opname van America, een andere Simon & Garfunkel-klassieker. Beide songs verschenen twee maanden later op het vierde, grandioze album Bookends.
Ook de single kwam in april 1968 uit en bereikte de nummer 1-positie in de Amerikaanse charts. Beroemd zijn de regels “Where have you gone, Joe DiMaggio? The nation turns its lonely eyes to you”, waar DiMaggio aanvankelijk niet zo blij mee was. Na het overlijden van de honkbalster in 1999 schreef Simon een artikel in de New York Times, waarin hij beschreef hoe hij DiMaggio ontmoette om uit te leggen dat de tekst niet letterlijk bedoeld was.
De song sleepte een Grammy Award in de wacht. Terecht, want op 2 februari 1968 werd muziekgeschiedenis geschreven. Het herkenbare gitaarspel van Simon en de altijd imponerende tweestemmige samenzang maken van Mrs. Robinson een absolute, ook vandaag de dag onverminderd krachtige sixtiesklassieker.
