ROAM bouwt feestje in Melkweg
Het is maar een paar graden boven nul op de koude woensdag 6 decemberavond dat de Britse poppunkers van ROAM in de Upstairs van Melkweg staan. Toch staat er al een klein groepje fans sinds de middag op het concert te wachten. Een uitverkochte show mag het dan wel niet zijn, maar enthousiast zijn de mensen wel.
Het is aan de Tilburgse alternatieve rockband Sealow om de avond te openen. De wat schorre vocalen van frontman Mees Koudijs klinken de eerste momenten nog enigszins onzeker, maar hij herpakt zich snel weer. Ook het enthousiasme van de rest van de band zit helemaal goed. Het publiek beweegt misschien niet mee, maar toont wel interesse. Dit blijkt wanneer de band een rustige track speelt en de aanwezigen spontaan de lichten van hun telefoons laat branden. Er zijn niet veel mensen, maar effect heeft het blijkbaar wel: “Het lijkt net alsof we in AFAS Live staan, dit is een van de vetste dingen die ik ooit vanaf het podium heb gezien!”, zegt Koudijs. Een toffe opener en voor veel mensen weliswaar een geweldige nieuwe ontdekking.
Ook bij de tweede opener, Stand Atlantic, zit de energie er goed in. De Australische poppunkband breng aanstekelijke liedjes en enkele fans zingen voorzichtig mee met hitjes als “Coffee At Midnight” en “Sidewinder”. De vocalen van frontvrouw Bonnie Fraser zijn loepzuiver en de drums zijn retestrak. Stand Atlantic mist dan ook niks aan energie, maar het is wel jammer dat deze niet terug wordt gegeven vanuit het publiek. Uiteindelijk weet de band wel een paar mensen mee te laten knikken, maar het is duidelijk dat het publiek echt voor ROAM is gekomen.
Meteen bij de eerste seconden van de opener “Alive” leeft de moshpit. Door de vele ruimte in de zaal blijft deze eigenlijk de hele tijd doorgaan. Ook aan crowdsurfers en springende mensen komt men niet tekort vanavond. Niet alleen het publiek heeft bakken vol aan energie, maar ook de band hopt het podium over alsof zijn leven ervan afhangt. Het is meteen duidelijk: dit wordt een poppunkshow zoals deze hoort te zijn.
Dit is misschien wel een minpuntje, want eigenlijk doet ROAM niks wat echt vernieuwend is. De band speelt dan wel nieuwe nummers als “Left For Dead” en “Guilty Melody”, maar hier komt weinig reactie vanuit het publiek. Het zijn vooral oudere songs als “Warning Sign” en “Over Your Head” die ervoor zorgen dat het publiek écht uit zijn dak gaat. Het helpt ook dat frontman Alex Costello de microfoon bij nummers als deze vaak de crowd in richt, waardoor fans enthousiast naar voren duwen om mee te kunnen schreeuwen in de microfoon. Zijn stem klinkt buiten deze momenten ook prima en daarbij is het samenspel met de andere bandleden ontzettend organisch en soepel.
