Royal Blood in AFAS live
Er is maar één band die je met slechts een basgitaar en een drumstel compleet kan vloeren. Dat is Royal Blood. De band werd in 2013 opgericht in Brighton en heeft zich met slechts twee studioalbums op zak al onsterfelijk gemaakt. Op vrijdag 10 november staat deze sensatie in een uitverkochte AFAS Live te Amsterdam.
Het eveneens Britse Black Honey is gestrikt om de zaal op te warmen. Het viertal, onder leiding van frontvrouw Izzy Bee Phillips, komt wat moeizaam uit de startblokken. De basgitaar overstemt namelijk alles. Gelukkig kun je de soul-achtige zanglijnen van Phillips wel goed horen, ondanks dat zij niet altijd zuiver is. Ze zoekt de interactie met het publiek en er gaan dan ook wel wat handjes omhoog. Verder lijkt het publiek niet zo onder de indruk van Black Honey.
Strak om 21:00 uur klinkt een intro-deuntje. Daarna luidt drummer Ben Thatcher “How Did We Get So Dark” in; de openingstrack van het gelijknamige tweede album. De baslijn en zang van Mike Kerr vallen precies op het goede moment in en het publiek ontploft direct. Op meerdere plekken in de zaal ontstaan pits en van voor naar achteren springen de mensen. Dit wordt een geweldige avond. Luidkeels wordt ieder woord meegeblèrd en het publiek is niet meer te temmen wanneer ook tracks als “Lights Out” en “I Only Lie When I Love You” door de zaal gieren.
Dat Royal Blood het publiek zo uitzinnig krijgt is opvallend, want door de geringe bezetting kunnen de heren zelf niet over het podium vliegen. Ze moeten het puur hebben van genadeloos muzikale kwaliteiten. Dat laatste is ook zeker niet vanzelfsprekend, want elk foutje kun je horen. Een gemist akkoord of drumslag kan niet weggemoffeld worden onder een dikke laag distortion. De mannen voeren vanavond dan ook een foutloze set uit. Kerr’s zang- en baslijnen zijn fantastisch en ook drummer Thatcher gooit zijn ziel en zaligheid in grandioos drumwerk.
Het voordeel van pas twee studioalbums hebben is dat je bijna alles te horen krijgt. Van de self-titled debuutplaat worden alleen “Careless” en “Better Strangers” niet gespeeld. Van de nieuwste plaat laat het duo alleen “Don’t Tell” links liggen. Voordat “Figure It Out” aanbreekt, zingt het publiek “Last Christmas“. De heren kijken glimlachend toe en geven het publiek een applausje voor de moeite. Wanneer de monsterhit aanbreekt, staat de hele zaal weer op zijn kop. Kerr en Thatcher laten je in de toegift nog twee keer keihard genieten bij “Ten Tonne Skeleton” en “Out of the Black“. Wederom is de zaal een grote, kolkende massa.
Als de mannen vanavond één ding bewezen hebben, dan is het dat je met zijn tweeën makkelijk een zaal van 6.000 man strak om je vinger kan winden. Of je Royal Blood nou in een stadion, een middelgrote concertzaal of een huiskamer zet, het is gegarandeerd een feest. Je kan de zaal dan ook maar op één manier verlaten hebben: bezweet, ruikend naar bier en met een grote glimlach.
