Op 28 april 1972 wordt het album Argus van de Britse rockband Wishbone Ash uitgebracht op het Decca-label in Europa en MCA in de Verenigde Staten. Het is de derde langspeelplaat van de groep en betekende de grote doorbraak. Aan het eind van 1972 werd de plaat door het muziekblad Sounds in het Verenigd Koninkrijk uitgeroepen tot Album Of The Year. Argus werd uitgebracht op vinyl (zowel in een gewone hoes als met klaphoes), muziekcassette en 8-track cassette.
De opnames werden in de maand januari van 1972 gemaakt in de De Lane Lea Studios in Londen, met Derek Lawrence als producer, die dat ook bij de eerste twee albums Wishbone Ash (1970) en Pilgrimage (1971) was. Wishbone Ash bestond in 1972 uit de volgende leden: Martin (Mart) Turner (zang, basgitaar), Andy Powell (elektrische en akoestische gitaren, zang), Ted Turner (gitaren, zang) en Steve Upton (drums, percussie). Op Argus doet ook organist John Tout mee. Voor de duidelijkheid: de beide Turners zijn geen familie van elkaar. De opnametechnicus was Martin Birch, die datzelfde werk ook al deed bij bands als Deep Purple, Black Sabbath en Iron Maiden.
Het album
De titel Argus verwijst naar het gelijknamige mythologische wezen dat met zijn honderd ogen alles in de gaten houdt. Je zou het album gerust een conceptalbum kunnen noemen, zowel voor wat betreft de teksten als de muziek, waarbij meerdere songs in elkaar overlopen, dus zonder pauzes. De bijzondere sound van Wishbone Ash, met wat we maar ‘dubbelloops gitaarwerk’ noemen, inspireerde veel andere bands, zoals Thin Lizzy en Iron Maiden.
Argus telt in totaal zeven songs, in lengte variërend tussen 3:55 en 9:42, de totale speelduur van het originele album is 44:48. Voor de muziek gaan de credits naar de vier bandleden; de meeste teksten zijn geschreven door Mart Turner, behalve opener Time Was (de langste song van het album), geschreven door Ted en Martin Turner en Leaf And Stream door Steve Upton. Kant A opent dus met Time Was, gezongen door Ted en Mart, gevolgd door Sometime World, gezongen door Mart en Andy, Blowin’ Free wordt gezongen door Mart, Andy en Ted. Kant B opent met de voor velen beste Wishbone Ash-song, The King Will Come, gezongen door Mart en Andy, gevolgd door Leaf And Stream, gezongen door Mart. Hierna Warrior, gezongen door Mart en Andy en afsluiter Throw Down The Sword, ook door Mart en Andy gezongen.
In 1991 kwam Argus voor het eerst op cd uit, zonder bonustracks. Op de cd-versie uit 2002 staan drie bonustracks, allemaal afkomstig van de promotie-EP Live From Memphis: Jail Bait (gezongen door Mart), The Pilgrim (gezongen door Mart en Andy) en Phoenix (gezongen door Mart). In 2007 kwam er een Deluxe editie uit op dubbel-cd, met op disc 1 de 2002-versie en op disc 2 acht live voor de BBC opgenomen songs. Argus is het bestverkochte en populairste album van de band die in naam nog wel bestaat, maar in feite in tweeën is gesplitst: Andy Powell’s Wishbone Ash (hij mag de naam na een juridisch gevecht als enige gebruiken) en Martin Turner (Plays Wishbone Ash); beide bands treden nog steeds regelmatig op, ook in Nederland.
In 2008 bracht Martin Turner’s Wishbone Ash een nieuwe studio-opname van Argus uit. Andy Powell’s Wishbone Ash bracht een live-album uit onder de titel Argus ‘Then Again’ Live. Martin Turner’s Wishbone Ash speelde het complete album voor het eerst in februari 2008 tijdens een concert, dit was voor het eerst dat dit door welke samenstelling van de band ook gebeurde. Hierna deed hij hetzelfde tijdens de daaropvolgende lange tournee, zoals begin dit jaar ook in ons land. Andy Powells band kon nu niet achterblijven en speelde Argus volledig tijdens diverse concerten.
Argus bereikte de derde plaats op de Britse albumlijst in 1972, kwam op die positie zelfs binnen en stond uiteindelijk twintig weken in de lijst. In ons land werd de albumlijst niet behaald. Na de release van het album werd Wishbone Ash een van de meest gevraagde live-bands. Het volgende album kwam in mei 1973 uit en was Wishbone Four getiteld.
