Op 6 juni 1987 werd het album Bad Animals van de Amerikaanse rockband Heart uitgebracht via Capitol Records (het tweede van de band op dit label). Bad Animals was de negende langspeler van de band en de opvolger van de langspeelplaat Heart uit 1985. De minder stevige en meer melodieuze muziekstijl van dat album werd op Bad Animals doorgetrokken. Zeer terecht, want het was een zeer succesvol album voor de band, want naast een Grammy Award-nominatie werd nummer twee op de Billboard 200 albumlijst bereikt. Op Bad Animals staat de grote hit Alone, die in veel landen in de top tien terechtkwam en zelfs de nummer 1-positie bereikte in onder meer de Verenigde Staten en Canada.
Heart werd in 1973 opgericht door de zussen Nancy (gitaar, zang, blond) en Ann (zang, donkerharig) Wilson uit Seattle; de band was de voortzetting van White Heart, waarin geen van de zussen zat. Omdat een van de roadies, Mike Fisher (broer van gitarist Roger Fisher en toenmalig vriendje van Ann), zijn dienstplicht wilde ontlopen (de Vietnamoorlog was nog in alle hevigheid bezig), vertrokken alle band- en crewleden naar het noordelijk gelegen Canadese Vancouver. Omdat Heart hiervandaan opereerde werd vaak aangenomen dat het om een Canadese band ging. In Canada begon dan ook het succes van de band, met hitsingles als Magic Man, Crazy On You en Barracuda en debuutalbum Dreamboat Annie (1975) en opvolger Little Queen (1977), die ook allemaal internationaal succesvol waren, zoals in een groot deel van Europa.
Vanaf 1978 beperkte het succes zich voornamelijk tot de VS en Canada. Na een vrij rigoureuze bezettingswisseling halverwege de jaren tachtig werd de muziekstijl melodieuzer, rustiger en minder heavy (zeg maar: powerballads), waarna er weer succes kwam vanaf het eerdergenoemde album Heart, met daarop de hitsingle These Dreams die in 1986 de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijst bereikte; op dit album nog vier hits: What About Love, Never, Nothin’ At All en If Looks Could Kill. In deze periode was MTV nog een muziekzender, die veel ‘hair metal’ bands programmeerde, bands met typische 80’s kapsels (Whitesnake, Twisted Sister, Poison, etc.), een rage waar ook de bandleden van Heart aan meededen.
Vier studio’s
De opnames voor Bad Animals werden tussen januari en mei 1987 gemaakt in maar liefst vier Amerikaanse studio’s: One On One Recording Studios in Hollywood, Rumbo Recorders in Canoga Park, Los Angeles, Can-Am Studios in Tarzana, Los Angeles en The Power Station in New York City. Het album werd, evenals voorganger Heart, geproduceerd door Ron Nevison, die al naam had gemaakt als producer en opnametechnicus van onder meer Thin Lizzy, The Who, UFO, Survivor, Jefferson Starship, Michael Schenker Group en Ozzy Osbourne. Nevison verzorgde ook de opnametechniek (samen met vier assistenten, een per studio) en de mixage.
De bezetting van Heart op Bad Animals bestond uit: Ann Wilson (lead en achtergrond zang), Nancy Wilson (gitaar, keyboards, achtergrond en lead zang), Howard Leese (gitaar, keyboards, achtergrond zang), Mark Andes (basgitaar) en Denny Carmassi (drums). Ze werden bij de opnames bijgestaan door Mike Moran, Holly Knight en Duane Hitchings (keyboards), Tom Kelly (backing vocals), Efrain Toro (percussie) en Tom Salisbury (strijkersarrangementen).
Het album
Slechts vier van de tien songs zijn door bandleden geschreven, waar dat er op Heart nog vijf waren. Overigens: in de beginjaren werden vrijwel alle songs door de bandleden geschreven. Kant A van de vinylversie opent met Who Will You Run To, geschreven door hitschrijfster Diane Warren, gevolgd door Alone (Tom Kelly en Billy Steinberg), There’s The Girl (Holly Knight en Nancy Wilson), I Want You So Bad (Tom Kelly en Billy Steinberg) en Wait For An Answer (Lisa Dalbello). Kant B: Bad Animals (Ann Wilson, Nancy Wilson, Denny Carmassi, Mark Andes, Howard Leese en Sterling), You Ain’t So Tough (Steve Kipner en Peter Beckett), Strangers Of The Heart (Duane Hitchings, Sue Shifrin en Andes), Easy Target (Ann Wilson, Nancy Wilson en Sue Ennis) en afsluiter RSVP (Ann Wilson, Nancy Wilson en Sue Ennis). De totale speelduur is 40:48; de songvolgorde op de cd is identiek als hierboven vermeld.
Van het album werden vier singles getrokken: als eerste Alone / Barracuda (live), die op 16 mei uitkwam en een nummer 1-hit werd in Canada (in alle drie verschillende singles-lijsten) en de Billboard Hot 100 in de VS. Bij ons werd nummer zes op de Top 40 bereikt. Het succes van deze single heeft ongetwijfeld meegewerkt aan het grote succes van het album. De tweede single Who Will You Run To / Magic Man (live) werd op 15 augustus uitgebracht en bereikte nummer zeven op de Billboard Hot 100. Single nummer drie was There’s The Girl / Bad Animals en kwam op 7 november uit. Deze single bereikte nummer twaalf in de VS. De vierde en laatste single I Want You So Bad / Easy Target kwam op 20 februari 1988 uit en bereikte net de top 50 in de VS, want nummer 49.
Bad Animals werd uitgebracht op vinyl, muziekcassette en op cd, in 1987 al razend populair in een groot deel van de wereld. De Japanse vinylversie bevatte een 7” single die Live In Japan ’86 was getiteld. In Argentinië en andere Spaanstalige landen werd de lp uitgebracht onder de titel Animales Perversos (Bad Animals). In de VS werd nummer twee op de Billboard 200 albumlijst bereikt, in Canada nummer drie en in Groot-Brittannië nummer zeven. In ons land was nummer negen de hoogste notering. In de VS werden ruim drie miljoen exemplaren verkocht, wat de band in 1992 drie platina-onderscheidingen opleverde. In Canada (1993) zelfs vier platina platen voor de verkoop van ruim 400.000. In het Verenigd Koninkrijk (1998) een keer platina voor ruim 300.000 stuks.
